POSTCARD FROM HOME / POCZTÓWKA Z DOMU

Projekt Pocztówka z domu był początkowo kameralną próbą reakcji na realia czasu pandemii. W trakcie realizacji nasza idea przerodziła się jednak w dużą, międzyśrodowiskową inicjatywę przekraczającą mury uczelni, tworząc tym samym platformę do dialogu poprzez sztukę. Zakładaliśmy też, że będzie to projekt, który z jednej strony otworzy środowisko Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na świat zewnętrzny, z drugiej zaś spowoduje przeniknięcie do jego wnętrza twórców, którzy na co dzień funkcjonują na dalekich antypodach świata artystycznego lub z dala od środowisk akademickich. Pocztówka z domu to zarówno zapis czasu, dokumentacja nastrojów i stanów emocjonalnych towarzyszących pandemii roku 2020, jak i bogaty zbiór współczesnych postaw artystycznych i ich konfrontacja w przestrzeniach – wirtualnej i rzeczywistej.

W naszym działaniu wypełniliśmy z nawiązką zakładane początkowo kryteria skali i rozmachu projektu, który na naszych oczach właśnie materializuje się pod postacią dużej wystawy w galerii Salon Akademii. Niestety, wbrew początkowym założeniom i wytycznym projektu, nie doszło do istotnej i zauważalnej wymiany pozdrowień, myśli i idei pomiędzy poszczególnymi nadsyłanymi pocztówkami i pomiędzy samymi autorami, nie wspominając o tej części naszej społeczności, która w ogóle nie wzięła w nim udziału. Bogaty zbiór nadesłanych kart stał się zatem bardziej kolekcją niż siecią i tu pojawiają się zasadne pytania: dlaczego?, czy nasza akademicka społeczność jest aż tak bardzo zatomizowana?, czy dopiero inicjatywy takie jak Pocztówka z domu są w stanie nam to uzmysłowić? Myśląc przewrotnie, być może te pytania i próby znalezienia na nie odpowiedzi to największy sukces naszego projektu – diagnoza stanu posiadania. Jako indywidualiści mamy ogromny potencjał i spore możliwości, ale czy zechcemy z nich w najbliższej przyszłości solidarnie korzystać i osiągać cele oraz efekty korzystne dla całej społeczności?

Projekt Pocztówka z domu jest żywy i wciąż realizowany, a w trakcie wystawy nadal można przesyłać karty, które będą na bieżąco włączane do ekspozycji. Otwieramy wystawę, a stan pandemii jak trwał, tak trwa. Zdążyliśmy się już, niestety, oswoić i przyzwyczaić do izolacji i ograniczeń społecznych. Najważniejsze jednak byśmy nie zapomnieli, że nasza siła polega na solidarnym tworzeniu kolejnych projektów artystycznych i poczuciu wspólnoty, bez którego Pocztówka z domu nigdy nie doszłaby do skutku i nie zatoczyła tak szerokich kręgów.